29 jan

Vandaag ging de wekker om half zeven en het zou een barre tocht worden werd ons voorspeld.
Als eerste maar weer naar het ontbijt wat zoals gewoonlijk bestond uit een warm buffet maar gelukkig lagen er ook wat broodjes die je kon roosteren en besmeren met wat jam.
Uiteindelijk vertrokken we om acht uur om als eerste twee tempels te gaan bezoeken.
Ondertussen begin ik mijzelf steeds meer met een rondreizende Japanner te vergelijken klik klik en gaan met die banaan.
De eerste tempel de Mahatat die wij bezochten lag vlak bij het hotel en toen wij daar arriveerden moesten wij onze schoenen uittrekken ter ere van Bhoedda.

Binnen in de tempel was het een pracht en praal en mochten we gelukkig ook nog foto’s maken zei het dan op onze knieën.
Ook waren er een aantal monniken aan het bidden in een voor ons onverstaanbaar taaltje wat dus wel Thai’s geweest zal zijn.
Tevens was er een hele grote markt gevestigd, want in dit land denkt men alleen aan handel en eten.

De tweede tempel was gelegen in een groot park wat wij op de fiets gingen bezoeken

We werden wel steeds lastig gevallen door diverse Thaise vrouwen die als een parasiet zich aan je vast klampte om hun waar te slijten.
Wat op zich niet als hinderlijk werd ervaren want uiteindelijk gingen de meeste van de groep er met een zelf gehaakt vestje vandoor.

Het was zo’n twee uur rijden naar de volgende stop,een restaurantje ergens aan het water.
Geen buffet dit keer want het eten werd op tafel uitgeserveerd en bestond uit rijst,noodles,taugé, een of ander kipmengseltje en een soort groentesoep vooraf.
Het zag er allemaal erg gezellig uit en we lieten het ons goed smaken.
Ook de vissers op de achtergrond die tot aan hun nek toe in het water gingen maakte de hele ambiance tot een leuk tafereel.

Daarna werd reis weer voortgezet en moesten we nog zo’n 400 kilometer in de bus zitten,gelukkig ging dit met twee tussenstops gepaard.

We arriveerden in het donker in het hotel wat een luxueus resort blijkt te zijn.
Geloof het of niet bijna iedereen in de groep was ondertussen lamlendig geworden,alleen uitzonderringen bevestigen de regel dus raad je het maar nooit.
Misschien toch een virusje, de Thaise griep wie zal het zeggen.
In ieder geval ging Paula gelijk gestrekt en nadat ik de maaltijd had aanschouwd, besloot ik haar te volgen,er was geen internet op de kamer en de krachten waren afgenomen.
Om half negen ‘s avonds sliep de hele fameu en moest de weblog even wachten.
Wordt vervolgd,gelijk met alle foto,s